ZOEKTOCHT
In dit duister tijdsgewricht
Zoekt de mens nog steeds het licht
Dat verborgen in kleine dingen
Zo opeens ons hart laat zingen
Dan verdringt de zon, de regen
En verandert vloek in zegen
Warmte bestraalt de kilte
Lawaai verstomt sereen de stilte
Diepe vrede wordt gesticht
In de schaduw van het licht
Geldt dit ook voor u mischien?
Ja, voor eenieder die het maar wil zien!
ASTRID van Pieterson
EENZAAMHEID
Is een staat van zijn
Verdrinken in
De anonimiteit
Doet heel veel pijn
Eens geliefd
En nu vergeten
Kan helaas
Iedereen overkomen
Moet je weten
Eenzaam zijn
Temidden van
Onbegrepen en
Niet geaccepteerd
Daar zit je dan
Vertrouwen
Telkens geschaad
Met lege handen
Grijpend in de lucht
Van binnen kwaad
Besef toch
In dankbaarheid
Recht te hebben om
Te zijn wie je bent
Wordt wel tijd
Zie de mens
Aandachtig aan
Erken de kwetsbaarheid
Van het leven
Dus wees begaan
ASTRID van Pieterson
Omzien naar elkaar
Geen lege blikken
Loop niet klakkeloos door
Luisterend oor
Niemand laten stikken
Liefdevol insluiten
Omarmen
Hart verwarmen
Tot inzet besluiten
Nooit meer apart
Samen sterk
Betere werk
Delen van smart
Daadloze woorden
Schijnheiligheid
Onveiligheid
Kunnen vermoorden
Aandachtig geven
Niet eenzaam
Achter het raam
Vriendschap doet leven
ASTRID van Pieterson
