BLIJF JEZELF

WRING

IK MIJ

IN ALLERLEI

NODELOZE 

BOCHTEN

 

OM

MENSEN

TE BEHAGEN

MIJ VERLAGEN

VOOR MACHT

 

 

DIE 

EIGENHEID

IS NIET TE KOOP

GEEN POTTEN STROOP

GESMEERD

 

 

DUS 

LOOP IK

NIET IN DE PAS

EN IN MIJN SAS

MEZELF

ASTRID van Pieterson

EINDIG BEGIN

Aan het einde

Van dit jaar gekomen

Herinner ik

Vervlogen dromen

Vermorzeld toekomstperspectief

En toch

Heb ik het leven lief !

 

Op de drempel

Tussen nu en morgen

Vraag ik mij af

Wat ligt verborgen

In het nieuwe jaar besloten

En toch

Blijf ik onverdroten

 

We zien het wel

Wat er gaat gebeuren

Zijt niet bevreesd

Vooral niet zeuren

Geen mens ontkomt ooit aan zijn lot

En toch

Wees blij:  en Ga Met God!

           ASTRID van Pieterson 

LICHT

De donkere dagen

van December

versterkens ons verlangen

naar licht

onbehagen transformeert

temidden van gezangen

versmelt tot welbehagen

een wonder wordt verricht

De duisternis gekeerd

 

De donkere dagen

bewegen ons

om aandachtig stil te staan

bij licht

dat flakkert in onze ziel

diepe bron van ons bestaan

die nimmer mag vervagen

waar vrede wordt gesticht

De duisternis verviel

 

De donkere dagen

sporen ons aan

het schijnsel door te geven 

van licht

gevoed door zuivere liefde

gekoesterd tijdens leven

door elk mens voortgedragen

en als bliksemschicht

De duisternis doorkliefde

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         ASTRID van Pieterson

   Dit  gedicht is opgedragen aan en ter nagedachtenis van :

Maria Sophia van Pieterson-Pikaar

RUTTE

Pluk maar van die kale kip

Zwelg in het kerstdiner

Je buurvrouw zit zwaar in een dip

Maar daar zit jij niet mee

 

Wentel in welbehagen

Hef decadent het glas

’T geweten gaat niet knagen

Niets is zoals het was

 

Graai met je bleke jatten

Laatste krenten uit de pap

Empathie kan jij niet vatten

Minima krijgen klap op klap

 

Hoever moet je nog snijden

Nee, niet in die kerstkalkoen

Maar in de kwetsbaren die lijden

Met je burgermansfatsoen

 

Het wordt tijd voor revolutie

De stenen moeten uit de straat

STOP de financiële executie 

Van het proletariaat!!!!!

 

Laat licht van mededogen schijnen

Waar dit al is opgebrand

Armoede moet verdwijnen

Uit dit rijke Nederland!!!!!!

                   ASTRID van Pieterson             

 

HOEDJES

Daar komen ze weer

Die hoedjes

In Nederland

Gaat het goedjes

Echter niet voor

Iedereen

Het volk klaagt

Steen en been

De waarheid 

Wordt verdraaid

De burger genaaid

Het land

Duurzaam ontwricht

Het eind

Nog niet in zicht

Liegen is een deugd

Geen toekomst

Voor de jeugd

Slechts praatjes

Voor de vaat

Loze beloften

Ik word kwaad

Opgedoften!

Decadent flaneren

De armen creperen

Die hoedjes zijn geroofd

Jullie hebben

Boter op je hoofd!!!

ASTRID van PIETERSON

 

GEEN GEZICHT

In een open samenleving

Bedekken 

Wij niet ons gezicht

Dat hebben 

Wij zo afgesproken

Bij wet

Een goed bericht


Gezichtsbedekkende kleding

In en om

De gebouwen van 

Onderwijs

Zorg en de overheid

Mag niet

Veiligheidsplan


Ook in het openbaar vervoer

Geen Nikaab

Intergraalhelm of 

Bivakmuts

Moet wel gehandhaafd 

Worden

Anders een sof


Politie meet met twee maten

Niet eerlijk

Discriminatie

Iedereen

Gelijk behandeld

Grondwet

Met inflatie


Protesten tegen dit verbod

Religie

Echt niet relevant

Het gaat om

Onze veiligheid

Respect

Voor Nederland !

ASTRID van PIETERSON