SLAVERNIJ

ONMENSELIJK

HARTELOOS

ONWENSELIJK


VERLEDEN TIJD 

IS VOORBIJ

VOLDONGEN FEIT


EEN MAN VERMOORD

VRESELIJK

ONGEHOORD


LIJKT RACISME

ZWARTE MAN

IK VERGIS ME


DOMME AGENT

BRUUT GEWELD

GESTOORDE VENT


GEARRESTEERD

AANGEKLAAGD

OM RECHT GEVRAAGD


DEMONSTRATIES 

PLUNDERING

PROVOCATIES


EEN SLAAF VAN HAAT

ONTPOPT ZICH

PLOTSELING OP STRAAT


DENK NIET ZWART-WIT

BEVRIJDT DE SLAAF

DIE IN JE ZIT !!!!!!!!!

ASTRID van PIETERSON  06-06-2020

 
 

LINTJE

GEEN LINTJE MIJN KINDJE

WANT NIEMAND VIND JE

VOLDOENDE INTERESSANT


GEEN LINTJE MIJN KINDJE

JIJ GAAT NOOIT OP REIS

NAAR LONDEN, FLORENCE OF PARIJS


GEEN LINTJE MIJN KINDJE

JE ZEGT ALLES TE CRU

GEEN PLAATS BIJ DE BARBECUE


GEEN LINTJE MIJN KINDJE

BEZOEKT NOOIT EEN KERK

TOCH BEN JE HEEL STERK


GEEN LINTJE MIJN KINDJE

VEEL WERK IN STILTE

VOOR JOU SLECHTS DE KILTE


GEEN LINTJE MIJN KINDJE

WANT IEDEREEN VIND JE

GEVAARLIJK BIJDEHAND


GEEN LINTJE MIJN KINDJE

NIET OP DE LIJST VAN DE KONING

JE BENT ARM, KRIJGT DUS GEEN BELONING !!!!

26-04-2020       ASTRID van PIETERSON

 

Dit gedicht is een protest tegen het feit dat vaak hotemetoten met een groot sociaal netwerk een lintje krijgen en de bescheiden armgemaakte mensen die veel goede werken doen in het “verborgene” ,worden overgeslagen, omdat niemand oog voor hen heeft.

 

IRRITEREN

Ik kan mij

Vreselijk irriteren

Aan mensen

Die het maar niet leren

En afstand houden

Star negeren

Het eigenbelang

Laten regeren


In deze

Onzekere tijden

Direct fysiek contact

Vermijden

Dat voorkomt

Veel leed

En lijden


Doe alleen

Nodige dingen

Door verleiding

Te bedwingen

Heel bewust

De dood 

Ontspringen


Wees alstublieft

Niet eigenwijs

Betaal toch niet

De hoogste prijs

Voorkom

Het maaien 

Van de zeis!!!!

ASTRID van PIETERSON           

13-04-2020

BIDDEN

Laten we bidden

En een kaars aansteken

Voor de zieken

Die naar adem snakken

En de doden

Die stierven in eenzaamheid

Het virus nam hen wreed te pakken

Moedig is en was hun strijd

Wij denken ook aan de verwanten

En het zorgpersoneel

Dit drama heeft diverse kanten

Het wordt ons allen soms teveel

Dan kunnen we alleen nog bidden

Buigen wij slechts het hoofd voor God

Want Hij is altijd in ons midden

En bepaalt uiteindelijk ons lot

ASTRID van Pieterson

03/04/2020

 

DIT GEDICHT DRAAG IK OP AAN :

EDUARD RUIGENDIJK  I.C-vepleegkundige in het ALBERT SCHWEITZER ZIEKENHUIS te DORDRECHT en al zijn collegae.

 

COVID-19

PANDEMISCH

ONGEKEND

GENADELOOS

GRENSOVERSCHRIJDEND


ADEMLOOS 

ONMACHTIG

WERKELIJKHEID

LEVENSGEVAARLIJK


OUDEREN

ZWAKKEREN

MORTALITEIT

BOVENGEMIDDELD


SOCIALE

ONTHOUDING

RIGOREUZE

NOODMAATREGELEN


NONCHALANT

WEGWUIVEN

ONVERANTWOORD

ONTKENNINGSGEDRAG

INPERKING

EFFECTIEF

VASTBERADEN

SOLIDARITEIT

ASTRID van Pieterson   15 Maart 2020

 

SECOND LOVE

Tweedehands genot

Puur bevrediging

Van lusten

Dat doen

De onbewusten

Het maakt zoveel kapot


Liefde ongegrond

Verklaard en verjaard

Vertrouwen

Beschaamd

Diep gapend is

De wond


Kortstondig plezier

Als dwaze vuurpijl

Prematuur 

Gedoofd

De druiven zuur

Niet beter dan 

Een dier


De mens ontwricht

Normen en waarden

Vermeden

Zelfzucht

Vervaagt de zeden

Een liefdeloos

Gezicht


Wees wijs en oprecht

Maak je niet schuldig 

Aan verraad

Dat slechts 

Alleen maar schaadt

Je wezenlijk 

Onthecht

Astrid van Pieterson  

5 maart 2020