ER ZIJN INMIDDELS 9 PAGINA’S!!!!
BEKIJK NIET ALLEEN DE EERSTE PAGINA.
LAAT U VERRASSEN!!!
info@astridvanpieterson.nl
De door mij geschreven gedichten en verhalen mogen zonder mijn persoonlijke toestemming niet in het openbaar door derden worden gebruikt.
Echter laat eenieder er individueel van genieten. Ik wens u veel leesgenot toe!
Mijn volledige naam luidt:
Aviél Astrid van Pieterson
DEZE WEBSITE IS DYNAMISCH!!!
ER KOMT
REGELMATIG
WEL EEN GEDICHT BIJ.
Astrid van Pieterson werd in 1957 geboren te Dordrecht en groeide op in een warm middenklasse gezin. H.B.O. medisch geschoold met een speciale aanleg en belangstelling voor talen. Debuteerde ooit in haar prille jeugd met een gedichtje over Heks Mien in de kinderrubriek van tante Dinie in de toenmalige regionale krant De Dordtenaar. Astrid werd opgevoed in een omgeving waarin de aandacht voor de kwetsbare medemens centraal stond. In deze tijd waar het kille neo-liberalisme hoogtij viert en men het menselijk aspect totaal uit het oog dreigt te verliezen, meent zij haar sociaal en geestelijk erfgoed met de pen te moeten veiligstellen. In deze samenleving moet het volgens Astrid: WEZENLIJK ANDERS Met oog voor al het kleine en al het kwetsbare
Wezenlijk anders
Altijd al geweest
Past niet bij Nederlanders
In de hokjesgeest
Ben een vrije vogel
Houd niet van het gareel
Ontliep mentaal de kogel
Echter hoog is mijn moreel
Na alle tegenslagen
Kreeg het leven mij niet klein
Z’n lot moet ieder dragen
Ook al is het soms niet fijn
Nu wil ik dienstbaar wezen
Voor mensen zonder stem
Blijf mijn gedichten lezen
Dat verzoek ik u met klem
Laten we samen strijden
Maak de wereld weer sociaal
Voorkom onnodig lijden
Begin op kleine schaal
Symbolisch ketting rijgen
Samen hand in hand
Armoede overstijgen
Eerst hier in Nederland !!!!!!!!
Astrid van Pieterson
Mededogen is een rechte lijn
Van hart tot hart
Van mens tot mens
Het onbetwiste recht
Om zonder omhaal, zo heel echt.
In je diepste smart en pijn
Erkend te zijn
Astrid van Pieterson
Het hek
Onzichtbaar neergelaten
Wat gek
Debarrière tussen arm en rijk
Wat zijn we het gaan haten
Het hek
Wat gek
Die term sociaal ongelijk
Dat hek
Heeft velen uitgesloten
Verrek
Geen deel meer aan de maatschappij
Dat hek
Heeft ons vaak teruggefloten
Verrek
Wij horen er niet bij
Wiens hek
Moeten we af gaan breken?
Toch gek
Dat het überhaupt bestaat
Wiens hek
Hebben wij te vaak bekeken?
Toch gek
Dat men dit gebeuren laat
Geen hek
Heeft recht om af te scheiden
Te gek
Het moet worden geslecht!
Geen hek
Mag ons meer laten lijden!
Te Gek
Dat hek dat is er echt!!!
ASTRID van Pieterson
Ik lig in mijn bed
De regen tikt zacht
Warm en behaaglijk
Verglijdt dag in nacht
Het onbewuste mag komen
En ontwaakt in mijn dromen
Nu is onmacht aan zet
Ik ben aan het dwalen
Kom toch met me mee
Op zoek naar de vrouwen
Die vol zijn van vree
En toen het noodlot kwam storen
De moed niet verloren
Onthoudt hun verhalen
Ik droom van een land
Waar rijken niet stelen
Zonder voedselbanken
Men eerlijk kan delen
Vol respect voor het leven
Alles nemen wordt geven
Medemens relevant
Zal het ooit komen?
De hebzucht voorbij
Starre wetten ontkracht
Geen nieuwe slavernij
Empathie gaat regeren
Slechts de tijd zal het leren
O’ land van mijn dromen
ASTRID van Pieterson
Een mens is pas echt arm
Als ie niet meer delen wil
Dan is hij ijskoud en niet warm
Zelfgenoegzaam, uiterst kil
Een mens is pas echt arm en niet rijk
Als hij met een tunnelvisie
Overtuigd van eigen gelijk
Een ander uitsluit met precisie
Een mens baadt pas in overvloed
Als hij vol barmhartigheid
Met een liefdevol en ruim gemoed
Die ander respecteert in zijn eigenheid
ASTRID van Pieterson